W czasach, kiedy w każdym domu stoi telewizor, a nawet więcej – zajmuje centralne miejsce salonu, ciężko nawet wyobrazić sobie, że kiedyś mogło być inaczej. Dzisiaj mamy do wyboru tysiące kanałów, które bezmyślnie przełączamy codziennie, kilkaset razy dziennie. Dziś już prawie nikt nie pamięta czasów, kiedy w większości domów były tylko trzy programy telewizyjne. A wyobraźcie sobie, że dawniej było jeszcze gorzej! Jakie były początki polskiej telewizji? Oficjalnie uważa się, że telewizja w Polsce pojawiła się w 1952 roku, kiedy powstało doświadczalne studio telewizyjne – 25 października został wyemitowany pierwszy program, który trwał pól godziny. Jednak prawdziwe początki mają swoje korzenie wcześniej, w roku 1929, kiedy polski inżynier, Stefan Manczarski, zbudował pierwszy nadajnik i odbiornik telewizyjny. Oczywiście dzieło zostało opatentowane – Sposób telewizyjnego przesyłania obrazów za pośrednictwem drutu i radia (patent nr 11084). Na lata świetności telewizja musiała jednak trochę poczekać. Zasięg pierwszych nadajników miał zaledwie 20 km, a mało kto miał własny odbiornik w domu. Nie ma w tym nic dziwnego, zważywszy na fakt, iż kosztował 5 około 5 tysięcy złotych. W tamtych czasach za tę samą cenę można było kupić prawie nowego małego Fiata. Dla porównania marszałek zarabiał miesięcznie 3 tysiące złotych, a kapitan Wojska Polskiego 400 zł. A co emitowano jako pierwsze? Otóż w trakcie pierwszej polskiej emisji telewizyjnej, 5 października 1938 roku, pokazano film „Barbara Radziwiłłówna” oraz krótki występ Mieczysława Fogga.